آسمانی من!
آسمانی من! تقدیم به بهترین عالم
می خواهم از تو بنویسم؛ نمی دانم چطور شروع کنم قصه ی زیبای با تو بودن را، از مهربانی هات بنویسم یا از گذشت هات، از دلنگرانی هات برای من یا از محبت هات،از نخوابیدن هات به پای من یا از خستگیهات برایم،
نه این ها همه کم است باید از وجودت بنویسم، از خودِ خودِ تو!
از وجودی همیشه سرشار از محبت، از دلی همواره نگران، از نگاهی که امید زیستنمان بوده، از دستانی که بی منت نوازشگر سرمان،( یادم نمی رود روزی را که بعد از مدتی دوری دیدمت و متوجه دستان کمی چروکیده ات شدم و چقدر برایم سخت بود دیدنشان.) و یا از صدایی که خوش ترین نغمه ی زندگیم بوده و هست!
مادر هرگز از یاد نخواهم برد جان فشانی ای که در راه تربیت ما داشته ای هرچند از درک آن عاجز باشم!
مادرم بهشت من! اگرچه هرگز نخواهم توانست زحماتت را جبران کنم، اما با تمام وجود دعاگویت هستم و سپاس گذار مهربانی هایت!
خدایا تو را سپاس از داشتن همچین مادری!
مادری که مهر بی دریغش تمامی ندارد!
مادری که صبر جمیلش پایان ندارد!
مادری که قلب رئوفش تیرگی ندارد!
مادری که با وجود شاغل بودن هیچ کم از تربیت و رسیدگی به ما نگذاشت.
هرچه دارم از دعای خیر مادرم و پرورش او دارم!
عمر طولانی و باعزت، سلامتی و سعادت،
رضایت از فرزندان، صفای دل، دعای خیر و عاقبت خیر
خواست هر روزم برای تو از خدای ارحم الراحمین است!
روزت مبارک!
مادر جان اگرچه در زندگی همیشه معلمم بودی اما بهترین روزهایم آن روزهاست که به طور رسمی دانش آموزت بودم!
روزت مبارک ای بهترین معلم دنیا!
عارفان علـم عاشـق می شوند / بهـترین مردم معلـم می شـوند
عشق با دانش متمم می شود / هر که عاشق شد معلم می شود
